Έπαινος στον λογοτεχνικό διαγωνισμό του Art In Vivo της Δήμητρας Καλυκάκη
Όχι Αλήθεια ή Θάρρος
το αίμα στις φλέβες ρέει δειλό
Δεν μπορώ να υποκριθώ απόψε
Μαριονέτες έγιναν τα χέρια
άτολμα – Δεν σώζουν ζωές
μόνο κόβουν κιμά κρεμμύδια και δάκρυα
Ας παίξουμε
Αρχαίο Ανθρώπινο παιχνίδι
για να γελάσουμε λίγο.
Μια αλήθεια και ένα ψέμα ανάκατα
έτσι που να βρει ο άλλος το νήμα
-για να ξεγελάσουμε λοιπόν-
– Φτιάχνω εξαιρετικά κέικ με βατόμουρο
και χαζεύω έστω δέκα λεπτά κάθε ηλιοβασίλεμα
Νομίζουν καμιά φορά οι άνθρωποι ότι πρωταγωνιστούν σε φιλμ στην Αμερική
μα πάντα είναι λίγο λιγότεροι
-Σειρά μου
Ένα σπάνιο θαλασσί πουλί στέκει έξω στα φθαρμένα πράσινα κάγκελα
Μη γελάς, το είδα και σ’ αγαπώ
όσο αγαπά κανείς το παιδικό του όνειρο
Δεν θυμάμαι τη τελευταία φορά που είδα
όνειρα σε σχήμα παιδιού ή εσένα.
Σε περιμένω καρτερικά
και σ’ αγαπώ με την ίδια επιμονή
-κρυφογελάει με ανθρώπινα δόντια-
που κρύβεται το θαλασσί πουλί
στους σωλήνες της πολυκατοικίας.