Αυτό ίσως φανεί περίεργο ή ρομαντικό, για τους περισσότερους. Αν δεν ήταν Art In Vivo ή μάλλον αν το Art In Vivo ήταν κάτι περισσότερο χειροπιαστό, θα ήταν σίγουρα μία «αμαξοστοιχία», ένα διεθνές τραίνο. Ένα από τα πιο αγαπημένα μέσα μεταφοράς, ένα μέσο που συνδέει ανθρώπους και περιοχές πάνω σε παράλληλες ράγες, σε παράλληλες γραμμές που η κινητήρια δύναμή τους είναι η ενέργεια. Με μια περισσότερο συμβολική ματιά περιγράφει την έλξη, τη δύναμη και το αντάμωμα μέσω αυτής. Αν το καλοσκεφτείς, μπορεί να περιγράφει και περισσότερα από αυτό…
Στη περίπτωσή μας ο τύπος του κινητήρα που έλκει τη δική μας αμαξοστοιχία είναι η αγάπη μας για την τέχνη μέσω της ανθρωπιστικής διάστασης του πράγματος, μέσα από μια περισσότερο αλληλέγγυα ματιά για τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Η δική μας αμαξοστοιχία αποτελείται από βαγόνια μόνιμα και μη, αλλά πάντα κινούμενα. Κάθε βαγόνι, άλλη μια τέχνη. Κάθε αναγνώστης και δημιουργός κι ένας επιβάτης. Με εισιτήριο, ίδιο για όλους. Θέση κοινή, με ή χωρίς, επιστροφή.
Αυτό είναι το Art In Vivo, ένα τρένο τέχνης, πολλά μικρά βαγόνια φιλοξενίας, που στοχεύει σε πολλούς συνεπιβάτες, σε πολλές ιστορίες και πολλές δημιουργίες.
Έτσι εξελισσόμαστε, έτσι γινόμαστε περισσότερο δυνατοί και περισσότερο καλλιτέχνες, γνωρίζοντας τόπους, ανθρώπους και κουλτούρες.
Ο προορισμός δεν είναι προκαθορισμένος, θα το αφήσουμε και, όπου μας πάει.
Το ταξίδι μας τώρα ξεκινά!