Ηπορεία και το αποτύπωμα που άφησε ο Δάνης Κατρανίδης στα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας είναι ανεξίτηλα. Στα 75 του χρόνια ο βετεράνος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή, έχοντας διαγράψει μια πολύ μεγάλη καριέρα στο θέατρο, ενώ είχε εμφανιστεί και στην τηλεόραση από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της, όπως και στον κινηματογράφο.
Από το 1971 όταν και αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γεωργίου Θεοδοσιάδη, έπαιξε όλα τα είδη θεάτρου, από τραγωδία μέχρι επιθεώρηση και μιούζικαλ. Από το 1985 ηγείται ως θιασάρχης διαφόρων θεατρικών σχημάτων και αργότερα συγκροτεί δικό του θίασο.
Ο τηλεοπτικός Δάνης Κατρανίδης
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 γίνεται τηλεοπτικό πρόσωπο συμμετέχοντας σε δουλειές που άφησαν ιστορία. Πρωταγωνιστής μαζί με τη Νόρα Βαλσάμη και τον Πάνο Χατζηκουτσέλη στην Αναδυομένη της ΥΕΝΕΔ, κεντρικό πρόσωπο στην Οδό Ανθέων του Δαλιανίδη έχοντας δίπλα του τη νεαρή Ελένη Ράντου, αλλά και ως «Αλέξης» στην Αστροφεγγιά που συγκέντρωσε κάποιους από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς τους.
Με την έναρξη της ιδιωτικής τηλεόρασης, είχε και πάλι πρωταγωνιστικούς ρόλους ακόμη και σε καθημερινές σειρές. Μάλιστα από το 1994 και για τρία χρόνια ήταν ο βασικός παρουσιαστής -μαζί με την Κρίστα- στον «Τροχό της Τύχης» στον ΑΝΤ1.
Οι ρόλοι του στον κινηματογράφο
Αντίθετα, στη μεγάλη οθόνη οι παρουσίες του ήταν λίγες. Στο ντεμπούτο του συνεργάστηκε για μία και μοναδική φορά με τη Finos Film στην ταινία «Η δίκη των δικαστών» ενώ την ίδια περίοδο εμφανίστηκε στον Θίασο του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Η τελευταία του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν προ τριετίας στην ταινία του Χρήστου Δήμα, «Ταξίδι στα αστέρια» όπου ξεχώρισε (σε μία μέτρια ταινία) υποδυόμενος τον ιστορικό ηγέτη του Παναθηναϊκού, Παύλο Γιαννακόπουλο.
Συμμετείχε στις ταινίες:
- Η δίκη των δικαστών (1974), του Πάνου Γλυκοφρύδη.
- Ο Θίασος (1975), του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.
- Ο γυρολόγος (1980), του Πάνου Γλυκοφρύδη.
- Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα (1980), του Κώστα Καραγιάννη.
- Κατάσκοπος Νέλη (1981), του Τάκη Βουγιουκλάκη.
- Το φράγμα (1982), του Δημήτρη Μακρή.
- Τα βαποράκια (1983), του Παύλου Τάσιου.
- Προσοχή Κίνδυνος (1983), του Γιώργου Σταμπουλόπουλου.
- Η αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ (2019) του Δημήτρη Μπαβέλλα.
- Ταξίδι στα Αστέρια (2021) του Χρήστου Δήμα
Η μεγάλη πορεία στο θέατρο
Η πορεία του στο θέατρο αρχίζει αμέσως μετά από την αποφοίτησή του συμμετέχοντας στους Πέρσες και στη Λυσιστράτη που ανέβηκαν στο Εθνικό Θέατρο το 1971.
Ενδεικτικά συμμετείχε
Πέρσες, Αισχύλου, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Τ. Μουζενίδης (1971)
Λυσιστράτη, Αριστοφάνη, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Α. Σολωμού (1971)
Ο χορός της Ηλέκτρας, Μ. Λαμπαρίδου, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Λ. Κωστόπουλου, (1971-1972)
Το ξύπνημα της νιότης, Βέντεκιντ, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, Εθνικό Θέατρο, (1971-1972)
Ο σεβάσμιος πολιτικός’ Τ. Σ. Έλιοτ, σκηνοθεσία Μ. Λυγίζου, Εθνικό Θέατρο.
Φοίνισσες, Ευριπίδη, Κ.Θ.Β.Ε., σκηνοθεσία Θ. Κωτσόπουλου. (1972)
Καπτεν Μπρανς-Μπαουντ, Σω, Κ.Θ.Β.Ε., σκηνοθεσία Κ. Μιχαηλίδη
Άρωμα λουλουδιών, Τζ. Σώντερς, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, Κ.Θ.Β.Ε , (1972-1973)
Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Σαίξπηρ, Κ.Θ.Β.Ε., σκηνοθεσία Σπύρος Ευαγγελάτος, (1972-1973)
Βάκχες, Κ.Θ.Β.Ε, Ευριπίδη, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, (1973)
Ιφιγένεια εν Ταύροις, Ευριπίδη, Κ.Θ.Β.Ε, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, (1973)
Άμλετ, Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Καν. Αποστόλου, θέατρο Ριάλτο, (1973-1974)
Δάσκαλος, Μπρεχτ, (θίασος Φέρτη-Καλογεροπούλου) σκηνοθεσία Ξένια Καλογεροπούλου, (1974-1975)
Βαβυλωνία, Βυζάντιος, Άρμα Θέσπιδος, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, (1975)
Φασουλήδες του Κατσιπόρα, Λόρκα, σκηνοθεσία Κ. Μπάκα, Εθνικό Θέατρο, (1975)
Καλιγούλας, Αλμπέρ Καμύ, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Μουδατσάκη.
Οιδίποδας επί Κολωνώ, Σοφοκλή, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Α. Μινωτή.
Φιλοκτήτης, Σοφοκλή, Εθνικό Θέατρο. (1976)
Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ, Μπρεχτ, σκηνοθεσία Μ. Τουφεξής, Εθνικό Θέατρο, (1976-1977)
Ο υπάλληλος, Μ. Χουρμούζη, εθνικό θέατρο, σκηνοθεσία Κ. Μπάκας, (1977-1978)
Ματς, Γ. Μανιώτη, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Γιώργος Μεσσάλας
Γυάλινος κόσμος, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Μ. Κακογιάννη.
Καμπαρέ, θέατρο Αλίκη, σκηνοθεσία Δ. Ποταμίτης, (1978-1979)
Καμπίρια, θέατρο Αλίκη, σκηνοθεσία Αλίκη Βουγιουκλάκη, (1979)
Νυφικό κρεβάτι, hartog, περιοδεία Αλίκη Βουγιουκλάκη, σκηνοθεσία Κ. Μπάκα, (1979)
Εύθυμη χήρα, Λέχαρ, σκηνοθεσία Τ. Βουγιουκλάκη, θέατρο Αλίκη, (1980)
Τζούλια, σκηνοθεσία Σ. Φασουλής, θέατρο Αλίκη, (1981)
Σικάγο, Φος, θέατρο Παρκ, σκηνοθεσία Τζ. Σαρπ, (1982)
Σκηνοθετεί και διασκευάζει τον Υπάλληλο του Μ. Χουρμούζη στο φεστιβάλ Αθηνών, θέατρο Λυκαβηττού, (1983)
Εύθυμη χήρα Αλίκη Βουγιουκλάκη-επανάληψη (1983, θερινό).
Σκηνοθετεί το Ματς Γ. Μανιώτη (θ.εργαστήρι) θίασος Βούρου –Ανδριανού, (1983-1984)
Το τέλος του ταξιδιού, Σεριφ, Αμιράλ, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, (1983-1984)
Νυφικό κρεβάτι, Hartog, περιοδεία Αυστραλία, σκηνοθεσία Κ. Μπάκα, (1984)
Αμαντέους, Σάφερ, θίασος Φέρτη – Ντενίση, σκηνοθεσία Ρότζερ Ουίλλιαμς, (1984-1985)
Ως θιασάρχης
Κάνε το ΠΑΣΟΚ σου παξιμάδι, Κείμενα Μποστ, Παρκ, σκηνοθεσία Εμιρζά, (1985)
Χαράτσι απ’ τον Ανδρέα τον Απάτσι, Κείμενα Λαζόπουλου – Ξανθούλη, Βέμπο, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, (1985-1986)
Χαράτσι…, Θεσσαλονίκη, (Καλοκαίρι,1986)
Μπανανία, Βέμπο, Επιθεώρηση, (1986-1987)
Το κορίτσι της καμπίνας 15, σκηνοθεσία Στέφανος Ληναίος, Θέατρο Λαμπέτη, (1988),
Με δικό του πια θίασο (ως θιασάρχης),παρουσιάζει τα ακόλουθα έργα:
Ένα καπέλο γεμάτο βροχή, του M.Gazzo, σκην. Γ. Θεοδοσιάδη, Μπρόντγουαίη, (1987-1988)
Κάτι τρέχει, Φ.Κινγκ, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, Θέατρο Μπροντγουαίη, (1988-1989)
Το κορίτσι της καμπίνας 15, σκηνοθεσία Δάνη Κατρανίδη, περιοδεία, (1989)
Επικίνδυνη στροφή, Πρίσλεϋ, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, Θέατρο Μπροντγουαίη, (1989-1990)
Οδός κουτοπόνηρων, επιθεώρηση, Θέατρο Αθήναιον, σκην. Δ.Χρονόπουλου, (1990)
Οργισμένα νιάτα, Όσμπορν, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, Θέατρο Μπροντγουαίη, (1990-1991)
Μπαλαντέρ, Καμολετι, σκηνοθεσία Γ. Θεοδοσιάδη, Θέατρο Μουσούρη, (1991-1992)
Νυφικό κρεβάτι, Hartog, Περιοδεία Κύπρος, σκηνοθεσία Κ. Μπάκα, (1992)
Η γυναίκα με τα μαύρα, Χιλλ, Θέατρο Μουσούρη, (1993-1994)
Μις Πέπσι, Μπρινό, σκηνοθεσία Κ. Αρζόγλου, (1993)
Η γυναίκα με τα μαύρα, Χιλλ, Θέατρο Πόρτα, (1994)
Διπλό παιχνίδι, Τομά, σκηνοθεσία Γ. Μιχαλακόπουλος, Θέατρο Άλφα, (1994-1995)
Τι είδε ο υπηρέτης, Tzo Orton, Σκηνοθεσία Δ. Κατρανίδης, Θέατρο Άλφα, (1995-1996)
Μπαλαντέρ, Καμολέτι, σκηνοθεσία Δ. Κατρανίδη, (1996)
Το παιχνίδι της μοναξιάς, Γκίμπσον, σκηνοθεσία Γ. Ιορδανίδη, Θέατρο Άλφα, (1996-1997)
Σκηνοθετεί στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρόδου το Ένα καπέλο γεμάτο βροχή του M.Gazzo, (1997-1998)
Λυσσασμένη γάτα, Ουίλλιαμς, σκηνοθεσία Βουτσινά, Εθνικό Θέατρο, (1997-1998)
Σικάγο, σκηνοθεσία G.Gregory,Θέατρο Σμαρούλα, (1998)
Ο άνθρωπος, το κτήνος η αρετή, Πιραντέλλο, σκηνοθεσία Ιορδανίδη, Θέατρο Αμιράλ, (1998-1999)
Σικάγο, Θέατρο Σμαρούλα, (1999)
Ευρωπολίτες, Αρχαίο στάδιο Δελφών, Παραγωγή-σκηνοθεσία Δάνη Κατρανίδη, Κείμενα Α.Σάντερς, (2000)
Ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς, Φρ. Στέιτον, σκηνοθεσία Γ. Μαργαρίτης, Θέατρο Λαμπέτη, (2000-2001)
Ο βασιλιάς κι εγώ, Richard Rodgers και Oscar Hammerstein, σκηνοθεσία Γ. Μαργαρίτης, Θέατρο Ιλίσια-Ντενίση, (2001-2002)
Βίκτωρ ή τα παιδιά στην εξουσία του Ροζέ Βιτράκ, σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδης, Ανοιχτό Θέατρο, (2003-2004)
Μοιραίο προαίσθημα του Κρίστοφερ Χάμπτον, σκηνοθεσία Κ. Αρβανιτάκης, Ιλίσια-Ντενίση, (2004-2005)
Μάρτυρας κατηγορίας της Αγκάθα Κρίστι, σκηνοθεσία Αντ. Καλογρίδη, Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, (2005-2007)
“Το παιχνίδι της μοναξιάς” του Ουίλιαμ Γκίμπσον σε σκηνοθεσία Δάνη Κατρανίδη στο θέατρο Ζήνα (2010-2011)