Τελευταία νότα της αηδόνας.
Αγέρας φυσά βαρύς.
Στα τζάκια φεύγουν στρείδια.
Με κόπο κρατάει το τζάμι,
παράθυρο χορεύει τσιφτετέλι.
Καρδιά βάστα γερά.
Έρχεται σκληρός χειμώνας.
Χριστούγεννα χωρίς στολίδια.
Μελομακάρονα δίχως το μέλι.
Τραπέζι στρώνει πεθερά.
Στο λαιμό της έκατσε αρραβώνας,
τρεις μέρες τζάμπα ζύμωνε καρβέλι.
Τώρα περιμένει περιχαρής
μπας και διαλυθούν οι γάμοι,
να ‘ρθουν πίσω της θειας τα δαχτυλίδια.
Έρχεται σκληρός χειμώνας.
Χριστούγεννα χωρίς στολίδια.
Μελομακάρονα δίχως το μέλι.
Βελάζουνε τα γίδια,
κλαίνε την σφαγή τους γοερά.
Ο βοσκός τα χτυπάει στο καλάμι
να φύγουν πριν φτάσει ο κυκλώνας.
Τα σύννεφα χορεύουν φούστα νεαρής.
Φέρ΄ τα γίδια πίσω, φώναζε η Έλλη.
Έρχεται σκληρός χειμώνας.
Χριστούγεννα χωρίς στολίδια.
Μελομακάρονα δίχως το μέλι.
Καμένο μυρίζει το κουνέλι.
Μαυρίζει μέσα στα κρεμμύδια.
Βγάλτο απ’ τον φούρνο, εκλιπαρείς.
λέει, ακόμη δεν ρούφηξε τα νερά.
Τσιρίδα τελευταίας σταγόνας,
το γιορτινό στιφάδο έγινε κατράμι.
Έρχεται σκληρός χειμώνας.
Χριστούγεννα χωρίς στολίδια.
Μελομακάρονα δίχως το μέλι.
Λαμπάκια να κρεμάσει δεν προκάμει.
Η γυναίκα τον φώναζε τεμπέλη.
Κάθε μέρα παντρεμένου είν’ αγώνας.
Πάλι το ρίξαν στα βρισίδια.
Αντάλλαξαν λόγια φαρμακερά,
να γλυτώσουν μιας σχέσης ανιαρής.
Έρχεται σκληρός χειμώνας.
Χριστούγεννα χωρίς στολίδια.
Μελομακάρονα δίχως το μέλι.
Σταμάτα να εκλιπαρείς,
δεν σου δίνω το σαλάμι,
Σε πειράζουν τα καυτερά.
Ούτε παστουρμά απ’ βαρέλι.
Θ’ αργήσουμε να δούμε τα κοψίδια.
Ας είναι καλά ο γιος της κορόνας.
Έρχεται σκληρός χειμώνας.
Χριστούγεννα χωρίς στολίδια.