Κάπως έτσι θα τους λέγαμε. Σίγουρα δεν είναι οι μόνοι αλλά είναι και αυτοί. Οι άνθρωποι που τέλη Αυγούστου κι αρχές Σεπτέμβρη μπλέκονται σε πίνακες και αναμένουν τον προσωρινό τόπο κατοικίας τους. Οι αναπληρωτές του Ελληνικού κράτους που κρατούν κι αυτοί στις πλάτες τους κάτι από το λίγο του κόσμου. Καταφέρνουν να χωρέσουν σε δυο βαλίτσες σχεδόν ολόκληρες ζωές, ταξιδεύουν σε κάποιο άγνωστο κι αναμετρώνται με χρόνο και χαρτιά. Οι ξένοι στους ξένους και στα τέλη του ακαδημαϊκού έτους γίνονται οι πιο γνωστοί κι αγαπημένοι δάσκαλοι. Δημιουργούν, δένονται και στέκονται δίπλα στα παιδιά κάνοντας τη δουλειά τους κάτι παραπάνω από πρόσκαιρο. Μαθαίνουν να φεύγουν χωρίς ποτέ ν’ αποχωρίζονται. Έχουν στις παλάμες τους χαραγμένους χάρτες και στο μυαλό τους φτιάχνουν εικόνες από τις επόμενες τάξεις, τα επόμενα παιδικά χαμόγελα. Για τους περιπλανώμενους αυτούς ταξιδευτές που από σήμερα και για τους επόμενους δύο μήνες θα αναστατώνονται μέσα σε πράγματα και θα ξεβολεύονται ψάχνοντας ένα ακόμη καινούριο σπίτι αλλά ποτέ δεν θα σταματούν να ρισκάρουν. Για όλους αυτούς τους δασκάλους που κάποτε αγαπήσαμε κι εμείς. Τους όχι μόνο δασκάλους αλλά ανθρώπους που μας πήραν από το χέρι και μας έμαθαν τον κόσμο. Για εκείνους τους αναπληρωτές που δεν το βάζουν κάτω γιατί έτσι έμαθαν. Το Art In Vivo εύχεται τα καλύτερα και τα σπουδαιότερα ταξίδια σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που καταφέρνουν να κάνουν το δάκρυ γέλιο μέχρι την επόμενη στάση. Καλή χρονιά και καλό ακαδημαϊκό έτος!