H πρώτη έρχεται από τον Κώστα Ξυκομηνό, με τον οποίο ξέρουμε ότι είστε φίλοι. Ρωτάει λοιπόν ο Κώστας: “Πώς καταφέρνεις να διαχειρίζεσαι τις αναποδιές της ζωής με τόσο χιούμορ”;
Χα! Ώστε έχω δώσει αυτή την εντύπωση! Ότι διαχειρίζομαι τις αναποδιές της ζωής με χιούμορ! Χμ… Μπορεί να είναι κι έτσι… Δεν το έχω σκεφτεί… Μάλλον είναι κάτι αυθόρμητο, κάτι που με βοηθά να ξορκίζω τις αναποδιές! Το χιούμορ σκοτώνει τον φόβο!
Γιατί κάνεις αυτό που κάνεις;
Μάλλον με σπρώχνει μια κάποια υποσυνείδητη, εσωτερική ανάγκη! Δεν ξέρω…
Πώς ξεκίνησε όλο αυτό με την τέχνη για εσένα;
Η ανάγκη να εκφραστώ με κάποιου είδους τέχνη, να βγάλω τα εσώψυχά μου, έχει ξεκινήσει σε μένα από την παιδική ηλικία. Ξεκίνησα με τη ζωγραφική, ζωγράφιζα από μικρός και σχεδίαζα κόμικς στην πρώιμη εφηβεία μου… Στα γυμνασιακά μου χρόνια είχα αγοράσει και την πρώτη μου κιθάρα και με φίλους φτιάχναμε μουσικά συγκροτήματα προσπαθώντας να εκφραστώ με μουσική, με τραγούδια… Και στα φοιτητικά μου χρόνια με κάμερες των Super 8 φτιάχναμε με φίλους τα πρώτα βουβά ταινιάκια μας, με μένα κυρίως μπροστά στην κάμερα σαν «ηθοποιός»… Κάπου σ’ αυτήν την ηλικία ξεκίνησα και τα πρώτα stand up comedy κι ας μην τα λέγανε έτσι τότε… Και πάλι ζωγραφική για μια δεκαετία… Και πάλι θέατρο ερασιτεχνικό… Όλα συνηγορούσαν στο ότι κάποια στιγμή θα βρω τον δρόμο μου να εκφραστώ με κάποια τέχνη. Σήμερα μ’ έχει κερδίσει ολοκληρωτικά σχεδόν, η υποκριτική, η ηθοποιία!
Με ποια τέχνη ταυτίζεσαι περισσότερο και γιατί;
Εκ των πραγμάτων ταυτίζομαι περισσότερο με την ηθοποιία. Νιώθω να ολοκληρώνομαι μέσα από αυτή την διαρκή αναζήτηση στοιχείων του κάθε χαρακτήρα που καλούμαι να ενσαρκώσω. Γιατί μέσα από αυτή την αναζήτηση ανακαλύπτω στην ουσία όλο και περισσότερο εμένα!
Τι ρόλο θεωρείς πως πρέπει έχει ένας καλλιτέχνης στην κοινωνία;
Θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει το ρόλο που έτσι κι αλλιώς πρέπει να έχει και ο κάθε πολίτης στην κοινωνία. Να ‘ναι ενεργός, να συμμετέχει στα πολιτικά δρώμενα, να αφουγκράζεται τα προβλήματα και τις ανησυχίες του κοινωνικού συνόλου, να έχει ανθρωπιά και ενσυναίσθηση. Και επειδή ακριβώς είναι καλλιτέχνης και ο πολύς κόσμος τον «μυθοποιεί» ως ένα βαθμό, πρέπει να ‘ναι δυο φορές προσεκτικότερος στην κάθε του λέξη που θα εκστομίσει δημόσια και αν είναι δυνατόν, να δημιουργεί με τη στάση του και ένα θετικό πρότυπο.
Αν συναντούσες έναν χαρακτήρα από θέατρο, κινηματογράφο ή λογοτεχνία ποιος θα ήταν; Τι θα του έλεγες και ποια ερώτηση σου θα ήθελες να απαντήσει;
Θα ήταν ο χαρακτήρας του Δημήτρη από την ταινία «Σπιρτόκουτο» και θα του συνιστούσα λιγότερα νεύρα. Και επ’ ευκαιρίας θα τον ρωτούσα «Τι έγινε τελικά με την Λίντα;» ή θα ήταν ο κυρ-Νίκος, από τα «καλύτερα μας χρόνια» και θα τον ρωτούσα γιατί είναι τόσο αντικομμουνιστής; Τι του συνέβη στα παιδικά του χρόνια; Θα του έλεγα ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και καλά θα κάνει να πάψει να είναι νοσταλγός της χούντας!
Γιατί τέχνη; Τι σημαίνει για εσένα αυτή η λέξη;
Οι τέχνες είναι έκφραση, εσωτερική ανάγκη… Αν μπορείς και να βιοπορίζεσαι εξασκώντας δημιουργικά την τέχνη σου, ακόμα καλύτερα! Η λέξη από μόνη της για μένα δεν σημαίνει τίποτα. Όλα είναι τέχνη κατά κάποιο τρόπο!
Ποιο φαγητό, ποτό, τραγούδι σε εμπνέει;
Μια μακαρονάδα με κιμά, ένας καλός μουσακάς ή λίγο μοσχαράκι λεμονάτο που να συνοδεύονται από ένα ποτήρι κρασί ροζέ, αποτελούν μεγάααλη πηγή έμπνευσης! Ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από ένα παλιό ρεμπέτικο!… Ή ένα ποτήρι «malt» ουίσκι, συνοδευόμενο από μπλουζ ή ροκ μουσική!
Τι δεν σου αρέσει στον κόσμο της τέχνης;
Στον κόσμο της τέχνης μου αρέσουν τα πάντα. Δεν μου αρέσουν πολλά πράγματα σε πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με τον κόσμο της τέχνης.
Τι υπερδύναμη θα ήθελες να έχεις και γιατί;
Να διακτινίζομαι σε άλλους γαλαξίες, όπως ο «παράξενος Αδάμ», ήρωας κόμικς που γνώρισα μέσα από τα «Διαπλανητικά» των εκδόσεων Ατλαντίς στα ’60. Το «γιατί;» είναι αυτονόητο, να γνωρίσω άλλους κόσμους.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχει δοθεί;
Να ανεβαίνεις ψηλά για να δεις τον κόσμο, όχι για να σε δει εκείνος!…
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σου;
Οι μεγαλύτερες επιρροές μου είναι κυρίως από τον αμερικάνικο και ιταλικό κινηματογράφο των ’70s και 80s. Ενδεικτικά, Τζάκ Νίκολσον, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Γούντυ Άλεν, Ούγκο Τονιάτσι, Μαρτσέλο Μαστρογιάννη, Τζιανκάρλο Τζιανίνι αλλά και από τους δικούς μας Δ. Παπαγιαννόπουλος, Μ. Κατράκης, Θ. Βέγγος.
Τι δεν σου αρέσει στις συνεντεύξεις;
Γενικά προτιμώ τις ζωντανές συνεντεύξεις και όχι μέσω γραπτών ερωτήσεων. Οι γραπτές ερωτήσεις μου θυμίζουν λίγο… εξετάσεις ! Επίσης δεν μου πολυαρέσουν ερωτήσεις γύρω από την προσωπική μου ζωή. Προτιμώ να εστιάζω στην καλλιτεχνική μου δραστηριότητα.
Ποια θα ήταν για εσένα η ιδανική ερώτηση σε μια συνέντευξη;
Να ερωτηθώ ποια νομίζω ότι είναι η ιδανική ερώτηση σε μια συνέντευξη.
Απάντησέ την μας.
Νομίζω ότι η ερώτηση να ερωτηθώ ποια νομίζω ότι είναι η ιδανική ερώτηση σε μια συνέντευξη, είναι η ιδανική απάντηση στην ιδανική ερώτηση ποια είναι η ιδανική ερώτηση σε μια συνέντευξη.
Γνώρισέ μας κάποιον και εμείς θα ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με την ερώτηση που θα θέσεις εσύ.
Τον συγγραφέα Βασίλη Κατσικονούρη, και θέλω να τον ρωτήσω ποιά είναι τα πρώτα δέκα αγαπημένα του Rock Album;
Πού μπορούμε να σε βρούμε φέτος;
Φέτος θα με βρείτε… ζωντανά, στο δώμα του θεάτρου του Νέου Κόσμου, να παίζω έναν μονόλογο του Β. Κατσικονούρη με τον τίτλο «Ο Μάκης» σε σκηνοθεσία δική μου και του ιδίου του συγγραφέα, κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο. Επίσης τηλεοπτικά μπορείτε να με βρείτε στην ΕΡΤ1 όπου κάθε Τρίτη βράδυ στις 10 μ.μ. εμφανίζομαι στο σήριαλ «Τα καλύτερά μας χρόνια» για τρίτη σεζόν.
Τι ευχή θα έδινες στο Art in Vivo;
Του εύχομαι να μακροημερεύσει, να γίνει ακόμα πιο πλούσιο σε θεματολογία και να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.
