Το Art in Vivo συνάντησε τον συγγραφέα και μεταφραστή Πέτρο Κωσταρά και είχε μαζί του μια όμορφη, δημιουργική και ουσιαστική συζήτηση για την τέχνη, τη λογοτεχνία ειδικά αλλά και τον ίδιο τον δημιουργό.
Γιατί κάνεις αυτό που κάνεις;
Το έχω θέσει και εγώ πολλές φορές στον εαυτό μου αυτό το ερώτημα και απάντηση δεν πήρα. Όλα ξεκινάνε από το μυαλό. Εκείνο δίνει εντολές, επηρεασμένο από νευροβιολογικούς παράγοντες και εμείς ακολουθούμε. Ο Φρόυντ το λέει Αυτό, κάποιοι άλλοι το λένε μοίρα, ριζικό. Όπως και να το πει κανείς, ένα είναι σίγουρο: Δεν μπορείς να το αποφύγεις.
Πώς ξεκίνησε όλο αυτό με την τέχνη για εσένα;
Από μικρό παιδί ήμουν λιγάκι ιδιαίτερος. Εσωστρεφής, με στιγμές εκρηκτικές. Σαν παιδί είχα πολύ φαντασία. Μου άρεσε πάντα να κάθομαι κάπου μόνος και να σκέφτομαι.
Με ποια τέχνη ταυτίζεσαι περισσότερο και γιατί;
Με τη συγγραφή. Είναι ένα καταφύγιο, ένα μικρόβιο, ένας κόσμος δικός μου. Από την ηλικία των δώδεκα ετών γράφω. Κι όταν δεν γράφω, σκέφτομαι τι να γράψω.
Τι ρόλο θεωρείς πως πρέπει έχει ένας καλλιτέχνης στην κοινωνία;
Πιστεύω ότι ένας καλλιτέχνης διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην κοινωνία παρέχοντας μια μοναδική προοπτική, πυροδοτώντας τη δημιουργικότητα, αμφισβητώντας τα πρότυπα και προωθώντας την πολιτιστική έκφραση. Οι καλλιτέχνες έχουν την ικανότητα να εμπνέουν, να προκαλούν συναισθήματα, συμβάλλοντας στον εμπλουτισμό του πολιτιστικού τοπίου της κοινωνίας. Το έργο τους μπορεί να χρησιμεύσει ως αντανάκλαση των κοινωνικών ζητημάτων, αξιών και προσδοκιών, διαμορφώνοντας και επηρεάζοντας τελικά τη συλλογική συνείδηση.
Αν συναντούσες έναν χαρακτήρα από θέατρο, κινηματογράφο ή λογοτεχνία ποιος θα ήταν; Τι θα του έλεγες και ποια ερώτηση σου θα ήθελες να απαντήσει;
Έχω, θα έλεγα, μία καλλιτεχνική εμμονή με τη φιγούρα της Ηλέκτρας του Ευριπίδη. Όλα τα ερωτήματα που θα ήθελα ουσιαστικά να της κάνω, τα έκανα, συγγράφοντας τη δική μου Ηλέκτρα «Τη ματωμένη Ηλέκτρα», ερωτήματα όμως που δεν απαντήθηκαν. Θα ήθελα ωστόσο να την ξαναρωτήσω το εξής: «Τελικά, νιώθεις τώρα ευτυχισμένη, μετά την απονομή της δικαιοσύνης; Ήταν όντως αυτό που ήθελες;»
Γιατί τέχνη; Τι σημαίνει για εσένα αυτή η λέξη;
Ο απόλυτος τρόπος και διέξοδος, ώστε να μπορέσει κανείς να εκφράσει τα πάντα: έρωτα, αγάπη, πόνο, μίσος, φθόνο, φόβο… Κι ο κόσμος που θα μελετήσει το έργο σου, μπορεί να ταυτιστεί, τις περισσότερες φορές, ίσως και να λυτρωθεί. Βάλσαμο ψυχής λοιπόν η τέχνη.
Ποιο φαγητό, ποτό, τραγούδι σε εμπνέει;
Με εμπνέουν οι άνθρωποι και συγκεκριμένα το βλέμμα τους. Όταν κοιτάξεις έναν άνθρωπο βαθιά μέσα στα μάτια, είναι σαν να ανακαλύπτεις ένα άλλο σύμπαν. Κάποιες φορές νομίζεις πως βλέπεις το δικό σου σύμπαν και αυτό ο άνθρωπος, το ονόμασε «έρωτα».
Τι δεν σου αρέσει στον κόσμο της τέχνης;
Η φθορά για το χρήμα. Ο καλλιτέχνης πρέπει να αμείβεται, σαφώς. Κι όταν το αξίζει και έχει μοχθήσει και έχει εξελιχθεί, πρέπει να αμείβεται καλά. Ωστόσο όταν η τέχνη γίνει το εργαλείο για την απόκτηση εκατομμυρίων, τότε παύει να είναι τέχνη.
Τι υπερδύναμη θα ήθελες να έχεις και γιατί;
Να σταματάω τους πολέμους. Το γιατί είναι αυτονόητο.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχει δοθεί;
Κάνε ό,τι γουστάρεις. Απλά και λαϊκά.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σου;
Συγγραφικά θαυμάζω πάρα πολύ τον Ευριπίδη, έχω μελετήσει τα έργα και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, αλλά και μετέπειτα. Άλλες σημαντικές επιρροές είναι ο Κάφκα και ο Παπαδιαμάντης. Έχω διαβάσει πολύ Ντοστογιέφσκι, ωστόσο δεν είμαι σίγουρος αν με επηρέασε.
Τι δεν σου αρέσει στις συνεντεύξεις;
Δεν μου αρέσει οτιδήποτε υπάγεται στον κιτρινισμό.
Ποια θα ήταν για εσένα η ιδανική ερώτηση σε μια συνέντευξη;
Πότε ένιωσες την τελευταία φορά ευτυχισμένος;
Απάντησέ την μας.
Χθες το πρωί. Ξύπνησα, ήπια τον καφέ μου και έπαιξα με τον σκύλο μου. Νιώθω πάντα ευτυχισμένος με τα απλά, καθημερινά πράγματα.
Γνώρισέ μας κάποιον και εμείς θα ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με την ερώτηση που θα θέσεις εσύ.
Την αγαπημένη μου φίλη και συγγραφέα, Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου. Και η πρώτη ερώτηση θα ήθελα να είναι: από το ένα μέχρι το δέκα πόσο ιδιαίτερη πιστεύει ότι είσαι;
Τι ευχή θα έδινες στο Art in Vivo;
Να αγαπάτε αυτό που κάνετε και να το υπηρετείτε με πάθος.
Πού μπορούμε να σε βρούμε φέτος;
Διαβάζοντας το τελευταίο μου μυθιστόρημα «Το μακρινό ταξίδι της Ειρήνης». Ο κόσμος της Ειρήνης, είναι ο κόσμος που πάντα ονειρευόμουν.
Quote of interview: «Δεν μου αρέσει η φθορά για το χρήμα. Ο καλλιτέχνης πρέπει να αμείβεται, σαφώς. Κι όταν το αξίζει και έχει μοχθήσει και έχει εξελιχθεί, πρέπει να αμείβεται καλά. Ωστόσο όταν η τέχνη γίνει το εργαλείο για την απόκτηση εκατομμυρίων, τότε παύει να είναι τέχνη»
Ο Πέτρος Κωσταράς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία. Στην ηλικία των δεκαοχτώ θα εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου ζει μέχρι σήμερα. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Κρήτης. Επίσης έχει αποφοιτήσει από το τμήμα της Γερμανικής Φιλολογίας, παρακολουθώντας παράλληλα και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ίδιου τμήματος με τίτλο «Ελληνογερμανικές Σχέσεις στη Λογοτεχνία, τις Τέχνες και τον Πολιτισμό», στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Ήδη από πολύ νεαρή ηλικία και συγκεκριμένα στην έκτη δημοτικού, ξεκίνησε να γράφει.
Το 2018 κυκλοφορεί το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Πέτρος και Κάσσυ, από τις εκδόσεις Οσελότος. Το 2019 σε συνεργασία με διάφορους συγγραφείς, συμμετέχει σε ένα ανθολόγιο, με ένα ποίημα και ένα διήγημα δικό του, τα οποία και θα παρουσιάσει σε ένα Ελληνογερμανικό Λογοτεχνικό Φεστιβάλ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Παράλληλα ασχολείται και με τη μετάφραση της γερμανικής λογοτεχνίας. Το 2019 θα κυκλοφορήσει ο Καρυοθραύστης, το γνήσιο έργο του Ε.Τ.Α. Χόφμαν, από τις εκδόσεις Μωραΐτη, σε μετάφραση δική του. Το 2020 θα ξεκινήσει μια συνεργασία με τις εκδόσεις Υδροπλάνο, όπου θα κυκλοφορήσει το δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο la cuna – Σκοτεινό σημείο και η μετάφραση Έφη Μπριστ του Τέοντορ Φοντάνε. Την άνοιξη του 2023 κυκλοφορεί το τρίτο μυθιστόρημά του με τίτλο Ματωμένη Ηλέκτρα από τις Συμπαντικές Διαδρομές και τον χειμώνα του ίδιου έτους το τέταρτο βιβλίο του με τίτλο Το μακρινό ταξίδι της Ειρήνης, ένα παιδικό διήγημα από τις εκδόσεις Ηλιαχτίδα.