Τα χρόνια δε γυρνάν

Όλο τρέχεις.

Πού πας;

με τα σχοινιά δεμένα.

Σε ποιον ουρανό κοιτάς;

Πίσω οι μοίρες λοξοκοιτάνε.

Φωνή βοώντων εν τη ερήμω

μα ψάχνεις αλλού την πηγή.

Πώς να ξεδιψάσει η ψυχή;

Να μπορούσες πίσω ν’ άφηνες

την μνήμη ζωντανή

αέρας να γινόταν

πνοή,

να σου θυμίσει τα βήματα.

Πύρινα φεγγάρια

οι λέξεις·

σιωπή.

Τον ψίθυρο μόνο ν’ άκουγα

να’ σπαγα

αυτή την κλωστή του υφαντού.