Βραδάκι, καθισμένη στον καναπέ με την κουβέρτα ίσα να σου σκεπάζει τα πόδια… Και ξαφνικά, σου έρχεται η ιδέα: Πάμε θέατρο; Να δούμε μια παράσταση, τους ηθοποιούς, την σκηνοθεσία και μετά να κάτσουμε για ένα κρασί να τα σχολιάσουμε όλα. Τι είδαμε, τι καταλάβαμε, αν περάσαμε όμορφα τέλος πάντων.
Ανοίγεις το λάπτοπ και ψάχνεις τις παραστάσεις που παίζονται. Τα μάτια σου μαγνητίζονται από κάποια συγκεκριμένη, κλείνεις εισιτήριο, κράτηση θέσης και… Έτοιμοι! Φύγαμε…
Και έρχεται η μέρα κι εσύ ετοιμάζεσαι, φοράς τα… «καλά» σου γιατί πώς να το κάνουμε, θέατρο είναι, πρέπει να το τιμήσεις… Μπαίνεις στην αίθουσα, κάθεσαι στη θέση σου και παρατηρείς την ησυχία που επικρατεί ήδη στον χώρο. Αυτή, η γνώριμη ατμόσφαιρα που μέσα σ’ ένα χρόνο άλλαξε, πάγωσε.
Με την κουβέρτα, στον ίδιο καναπέ, ξαπλωμένη αποφασίζεις να δεις θέατρο σε…. live streaming!
Μόνο που τώρα είναι διαφορετικά, ανοίγεις το λάπτοπ συνδέεσαι με την προβολή, έπειτα σηκώνεσαι να βάλεις λίγο καφέ κ η παράσταση εκεί συνεχίζει να παίζει, μιλάς για λίγο στο τηλέφωνο με μια φίλη, ξεχνιέσαι, όμως μετά από λίγο ξανά, εκεί μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή.
Πλημμυρισμένη από διάφορα συναισθήματα, έτσι μουδιασμένη και σκεπτική αναρωτιέσαι πότε θα έρθει ξανά η μέρα που θα πεις «Τι λες, πάμε;». Και φύγαμε…