Κράτα απόψε
ένα φιτίλι.
Σκιά λιγνή
στο φως του φεγγαριού.
Στο παραθύρι
τα φύλλα συνομωτούν
σε νεκρική σιγή
την απουσία των δεικτών.
Κι είναι τα λεπτά
βασανιστικά
ο χρόνος ο ίδιος
μια ψευτιά.
Μόνη πυξίδα στην καρδιά
σταγόνες που κυλούν ρυθμικά.
Κι έμεινε το φιτίλι
να καρτερεί
το άνοιγμα της πύλης
με τη δική σου απαλή ματιά
όλα γίνονται γιατρειά
όλα να γίνονταν ονειρικά.