Ανέσπερο φως
Μια νύχτα
γλυκά με αποχαιρέτησες
κλείνοντας την πόρτα
ερμητικά.
Κι εγώ λύγισα
που σαν ηλιαχτίδα
τρυπώ στη σχισμή.
Κοίταξα απ’ το παραθύρι
μα δεν είδα
ποτέ μέχρι στιγμής
βάλσαμο στη ψυχή.
Μόνο οι δείχτες
να δίνουν ζωή
σε ένα σπίτι
που ψυχή δεν λέει να δει.
Και έμεινε κι εκείνο άδειο
από το φως της προσευχής.
Για μια Ανάσταση
Πόσοι και πόσοι νεκροί
Περιμένουν με υπομονή
Το φως της ανάστασης.
Ποιος μένει να τους θυμηθεί
όταν κλείσει και η τελευταία
πύλη της εκκλησιάς.
Ελπίδας Αναγέννηση
Εγώ απόψε σε πλήγωσα.
Εγώ που σε φιλούσα
με τα δυο μου χείλη.
Γύρισα
Το βλέμμα σου να αποφύγω.
Ωω, κι ήταν εκείνο
που με καλούσε
Όλο συχώριο και αγάπη
να μετέχω κι εγώ στα πάθη
Στης ανάστασης μου την πνοή.
Αντανακλάσεις
Χάθηκα
Όπως δεν με έχασε κανείς.
Βρέθηκα
Όπως δεν με βρήκε κανείς.
Αγαπήθηκα
Όπως δεν με αγάπησε κανείς
Στο αίμα του διαλύθηκα
Για να γίνω κι εγώ
Φως αυγής!
Επισκιάσεις
Θαρρούν πως με ξέρουν καλά
Το κεφάλι ανασηκώνουν
και χαμογελάν.
Μα είναι αυτοί που δεν λογαριάζουν
της πορείας τα αγκάθια
που αφήνουν σημάδια
στη ψυχή που επιλέγει ελεύθερα
ξυπόλυτη να περπατά.
Κίνητρο επιλογής
Επιλέγω να τραγουδώ
όταν όλα γύρω μου θυμίζουν
μαύρο ουρανό.
Να συγκινούμαι
όταν δεν έχει συννεφιά.
Να αρνούμαι
το ψέμα που κοχλάζει
σε επιφανειακά φιλιά.
Αν είχα μια ευκαιρία
να μην επέλεγα
θα ήταν
η ώρα που έπαυσα.