Περπατώ τη νύχτα δεμένος με λουρί.
Να μην τρέξω στη λεωφόρο.
Μην ακουστούν τα νύχια μου στη γκρίζα άσφαλτο.
Τα πεζοδρόμια είναι μικρά. Δέντρα ξεφυτρώνουν στις άκρες.
Μα εγώ αναζητώ τη μυρωδιά του χώματος. Να κυλιστώ στα χαμομήλια.
Με τον ήλιο αγκαλιά.
Πόσο μ’ αρέσει ο βραδινός αέρας.
Μπορώ να μυρίσω το φεγγάρι. Ν’ ακούσω το τραγούδι των αστεριών.
Ανάμεσα στις πολυκατοικίες.
Άγρυπνος θα μείνω και πάλι στο μπαλκόνι. Να κοιτάζω την πράσινη τέντα.
Μόνο στ’ αλυχτίσματα απαντώ.
Δεν ζηλεύω πια τα πουλιά.