Σήμερα ονειρεύτηκα πάλι εκείνο το μέρος – που το ποτάμι χωρίζει θαρρείς την πόλη στα δύο, που τα δρομάκια του μοιάζουν με λαβύρινθο, που ο Σταυρός στέκεται αγέρωχος, σαν Παντοκράτορας, που εποπτεύει την πλάση. Είδα φωτιές και ανθρώπους να κινούνται γύρω, σαν τις μέλισσες στην κυψέλη, ομίχλη να καλύπτει το τοπίο και χιόνι να πασπαλίζει τις κορφές.
Σήμερα ταξίδεψα πάλι εκείνο το μέρος· πότε σαν όνειρο, πότε στ’ αληθινά, πάντα όμως τόσο ζωντανά, σαν να μην πέρασε μια μέρα…