Το Πεδίο του Άρεως, βυθισμένο στο φως των φθινοπωρινών απογευμάτων, φόρεσε και φέτος τον πιο λογοτεχνικό του μανδύα για να φιλοξενήσει το 53ο Φεστιβάλ Βιβλίου. Για εβδομάδες, το πάρκο έμοιαζε να ανασαίνει αλλιώς: οι διαδρομές του γέμισαν με βιβλία, με φωνές συγγραφέων, με βλέμματα αναγνωστών που σταματούσαν μπροστά σε έναν τίτλο σαν να έβλεπαν ξαφνικά έναν παλιό φίλο.
Το φεστιβάλ, ένας από τους μακροβιότερους πολιτιστικούς θεσμούς της πόλης, απέδειξε ξανά πως το βιβλίο δεν είναι μόνο αντικείμενο γνώσης ή διασκέδασης, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που μεταφέρει μνήμες, ιδέες και συναισθήματα. Από τις μεγάλες εκδοτικές φίρμες έως τους μικρούς ανεξάρτητους οίκους, κάθε περίπτερο έμοιαζε με παράθυρο ανοιχτό σε έναν καινούργιο κόσμο.
Οι παρουσιάσεις νέων εκδόσεων, οι θεματικές συζητήσεις και οι αφιερώσεις σε σημαντικές λογοτεχνικές μορφές δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που ξεπερνούσε την εμπορική διάσταση της έκθεσης. Ήταν σαν να κυκλοφορούσε ένας αόρατος παλμός: ο παλμός της γιορτής της ανάγνωσης, που έφερνε κοντά γενιές και γενιές ανθρώπων.
Η παιδική λογοτεχνία, τα ποιητικά αναλόγια, οι μουσικές και θεατρικές παρεμβάσεις άγγιξαν το κοινό με έναν τρόπο σχεδόν τελετουργικό. Κι εκεί, μέσα στη βουή της πόλης που ακουγόταν μακρινή, το Πεδίο του Άρεως έμοιαζε για λίγο να είναι ο κήπος μιας μεγάλης, κοινής βιβλιοθήκης.
Το 53ο Φεστιβάλ Βιβλίου ολοκληρώθηκε, μα η αίσθησή του μένει: ένα ίχνος από σελίδες που άνοιξαν, από λέξεις που ειπώθηκαν και μοιράστηκαν, από υποσχέσεις ότι το βιβλίο παραμένει δύναμη συνεκτική, γέφυρα ανάμεσα στο άτομο και στην κοινότητα, ανάμεσα στο σήμερα και στο αύριο.