Παρασύρομαι στον ωκεανό
των βασανισμένων καημών.
Σε μικρές αναταράξεις
των στιγμών
αναγεννιέμαι.
Φύσηξα τις στάχτες μου
για να δω
πόσο απλώνεται η ψυχή.
Κι αν μπορείς
κράτησε τες σφιχτά
στην θέα της όψης σου
αντίκρισε με
με θάρρος καρδιάς.
Ξεκίνα και πλάθε
από την αρχή τον κόσμο
με αυτές
το φως να αναδείξεις
παλέτα χρωμάτων
σε έναν άδειο ουρανό.