Η ζωή μου δεν είναι παραμύθι.
Αντί να γνωρίσω το φως, γνώρισα το σκοτάδι.
Ταξίδεψα στο σκοτάδι.
Έζησα στο σκοτάδι.
Μα το σκοτάδι μου έκανε κακό.
Τα πόδια μου δε με κρατάνε.
Τα μάτια μου όταν βλέπουν φως πονάνε
Και το άγγιγμα όσο κι αν είναι προσεκτικό μου φέρνει πόνο.
Με πέταξαν στα σκουπίδια να πεθάνω, μα δεν πέθανα.
Υποφέρω.
Ονειρεύομαι πράσινο χορτάρι κι αχανείς εκτάσεις για να τρέξω.
Μα δεν μπορώ ούτε να σταθώ.
Άνθρωποι από πάνω μου όλη την ώρα.
Θέλω να κοιμηθώ.
Αποτελέσματα λένε περιμένουν.
Μα τι με νοιάζει τώρα πιά;
Αν θα ζήσω ή όχι, ό,τι κι αν αποφασίσουν.
Είναι μόνο άδεια συναισθήματα,
όλα αυτά.
Σας χαιρετώ,
Ό,τι κι αν γίνει,
γυρίζω εκεί απ’ όπου ξεκίνησα.
Απ’ το απόλυτο σκοτάδι.
Την ησυχία
κι ίσως και τα όνειρα.