Ετικέτα: Βασιλική Χριστοφορίδου

Φυλλαράκι μου καλό, πλεύσε μου να συγχωρώ τα διαβήματά μου. Πάνω σου σαν ακουμπούσα γλιστρούσα σε…

Το φτερό κόπηκε πρόωρααπ’ της μήτραςτην επίγεια λήθη.Κι αποπειράθηκενα πετάξει.Μα δεν του δείξανεπέρα από τις απογειώσειςτις…

Παραδεισένιο μου λουλούδιτι σου ‘ μελενα ανθίσειςπρόωρα.Δεν φοβήθηκεςτην κακοκαιρίαμήτε τον παφλασμότων κυμάτωνστην αναχώρησητων πλοίωνΜασε πρόφτασετο χτύπημα…

Μείνε εδώσαν πιστός οδηγόςστο σκοτάδι αυλόςστη μοναξιά σύντροφος καλός. Οι μέρες ίδιεςμοιάζουνε κενόχωρίς εσένασυνδημιουργό. Άγγιγμα της…

Κράτα απόψεένα φιτίλι.Σκιά λιγνήστο φως του φεγγαριού.Στο παραθύριτα φύλλα συνομωτούνσε νεκρική σιγήτην απουσία των δεικτών.Κι είναι…

Τι ζητά ο θάνατος σε μια θύρα ερμητικά κλειστή; Εκουσίως αποστασιοποιημένη από ανυπότακτους εισβολείς που σου…

Παρασύρομαι στον ωκεανό των βασανισμένων καημών. Σε μικρές αναταράξεις των στιγμών αναγεννιέμαι.

Μια νύχτα γλυκά με αποχαιρέτησες κλείνοντας την πόρτα ερμητικά.

Η καθηγήτριά μας μας είχε αναγγείλει ότι θα γίνει βραδιά ποίησης σήμερα το απόγευμα. Σκέφτηκα να…