Γράφει η MaDLiN
Το σιρόπι της αγάπης
μια τελευταία γουλιά απ’ το κρασί μου
κάτι γλυκό σαν το φιλί και κόκκινο όπως ο πόθος.
Κάτι πικρό σαν άρνηση, στιφό σαν νοσταλγία
ένα αποτύπωμα από κραγιόν σε μια σελίδα στο βιβλίο.
Κατρακυλάει αργά στον λάρυγγα
μέχρι να πάρει ο εγκέφαλος μπροστά
και κάθε σκέψη που πονά να την στερέψει.
Το σιρόπι της αγάπης ένα τσιρότο για την ψυχή
σε μια γωνίτσα της καρδιάς που ράγισε
και τρέχουν ακατάπαυστα, μικρά, μεγάλα ερωτηματικά.
Μ’ ένα ποτήρι αδειανό στο χέρι κι ένα μπουκάλι τρύπιο
μετράω τους λεκέδες μου και τρίβω τα φλούδια απ’ το φιστίκι.
Μεσάνυχτα και βάλε, τέτοια ώρα σκοτεινή πού θα τον ψάξω τον γιατρό,
που τέλειωσε το σιρόπι της αγάπης;
Χρειάζομαι τα επείγοντα.
Γραπώνω την μαγική συσκευή με το δάχτυλο στην εικόνα σου.
Υποκατάστατο στην μεγάλη μου ανάγκη, οι γνώριμοι αριθμοί.
Τόνος κλήσης…
Ο τσιγαρόβηχας καλύπτει τη φωνή στην απέναντι γραμμή,
«Ναι; ναι; ναι;» Κενό.
Ο θόρυβος της ανάσας πίσω από την κάπνα του τσιγάρου και το λιγοστό σάλιο
στο στόμα αναζητά απομεινάρια γεύσης
απ’ το σιρόπι της αγάπης.